گزارش متنی و تصویری از کنسرت «کیهان کلهر» در تالار وحدت

پارس نوا: و آنگاه که پشت بر دهانه ی غار جاوید نشسته بود، نوایی از دور به گوشش رسید. چیست این که در درون من با من می آمیزد و طفل عشق را می آفریند؟ گویی آن جهان تحفه ای دارد که گذشت از این همیشگی لاغیر را ممکن سازد, موسیقی ست.

همراه شو به این کران بی کرانه , نترس ما را به جهانی می برد که نفس از دم نگذشته بی تاب بازدم نباشد, همراه شو که آن جا رویم که می خواهیم و نمی دانیم و می خواهیم و نمی توانیم. بمان و بنوش که این بودن ناب است و زمان باج گذشت خود از تو نمی ستاند.
همه گوشیم, بزن …! سپاس فهم ساز تو دو گوش کافی نیست، همه گوشان جهان گو به سرم بشتابند.
دیشب تالار وحدت گذرگاهی شد به درون رفت خویش، این دورترین نزدیک, و چه سخت است گذر از این تنگه عابر کش در این دوران!
همت کن ای کلهر کمانت رعشه می اندازد این دیو سیاه هم نفس با مرگ. همایون ساز کن شوریده کن وقت است بنشینیم و گیسوی غم دلتنگی خود را بیفشانیم.

نفس می کشم این نت های پی در پی که از جان من است اما تو در سازت نهان داری.
چه می شود به جز شعر گفت, اگر که بتوان براین سیاهه نام شعر نهاد به پیش جان تنبکی که افقه می نواخت و آن تک نوازی که تا جان بماند به یادم بماناد .

گذر از شور و همایون و بیداد و دیگر الحان، سکوتی به سنگینی سرب میان نواها ، صدای زیر و بم سنتور بهرامی فرد و تاری به گرمی آذر به نرمی پیرا .

دلبسته ی اندوه دامنگیر خود باش ، از عالم غم دلرباتر عالمی نیست
غم , این کهنه رفیق این دیار, تنیده در نوای سنتور و کمانچه و سه تار, گلایه ی نبود یار, جان مایه اجرا بود.
غمی که جدایی ناپذیر است و در هست ما جاریست و این است راز گذار از گذشت گذشته.

تهیه و تنظیم گزارش: امیر ابراهیم زاده

در ادامه از نگاه لنز «علیرضا زندیه» به تماشای این کنسرت بنشینید.

منبع: اختصاصی پارس نوا