گاهی اوقات باید موسیقی را نفس کشید, تزریق کرد برای مایی که موسیقی بدنمان با کمبود مواجه است.

گزارش متنی و تصویری از اجرای همایون شجریان و برادران پورناظری در فستیوال موسیقی تهران در عنارت مسعودیه

گراموزیک : دیگر انقدر برای همایون شجریان و آلبوم نه فرشته ام نه شیطان نوشته اند که نه شور نوشتنی ست و نه اشتیاق خواندنی اما همیشه و همیشه شور و اشتیاق گوش سپردن به آن در ما هست و خواهد بود.

کنسرت دیشب با تمام نامرادی ها و بد رفتاری های گروه اجرایی با عکاس های خبری در دو بخش اجرا شد. همزمان با پاس کاری شدن عکاس ها از این طرف به آن طرف و از این مسئول به آن مسئول همایون شجریان ، سهراب پورناظری ، آیین مشکاتیان و حسین رضایی نیا برای اجرای بخش اول به بالای سن آمدند.

بعد از دقایقی تکنوازی شبه در درآمد سهراب همایون شروع به خواند آواز کرد؛ دو شعر از مولانا (( بیا کز عشق تو دیوانه گشتم )) و (( به جان جمله ی مستان که مستم )) ؛ همایون با خواندن این دو آواز تمام حضار عمارت مسعودیه را یک دل و همراه کرد که با تمام مشکلات و کمبود ها کنار بیایند و دل به صدا و نوایی که از باند ها و بلندگو های کنسرت بیرون می آید بدهند…..

بعد از آن حسین رضایی نیا و آیین مشکاتیان و سهراب پورناظری یک قطعه اجرا کردند که شاید بتوان نام آن را دوئل ساز ها هم گذاشت و البته بسیار هم دلنشین و زیبا بود… بعد از آن خداوندان اسرار با همخوانی سهراب اجرا شد و دربین تشویق های مردم پایان یافت. .. پس از آن دو نوازی کوبه ای و دف اجرا شد که مورد  توجه حضار قرار گرفت و بلافاصله بعد از آن قطعه ی معروف (( جانا چه گویم شرح فراقت )) اجرا شد و ما بسی کیف کردیم

بخش دوم با اضافه شدن تهمورث پورناظری و چند تن از نوازندگان دیگر آغاز شد ؛ کولی یادگار ماندگار بانو سیمین بهبهانی اولین قطعه ای بود که با صدای همایون و سه تار تهمورث اجرا شد.

بعد از آن هم دل به دل ( هومن ذکایی ) شتک ( حسین منزوی ) و در حصار شب ( شفیعی کدکنی ) با کولاک سه تار تهمورث اجرا شد .

بعد از آن گروه سوم ارکستر نیز به بالای سن اضافه شد و قطعه ی چونی بی من ( مولانا ) اجرا شد که البته همایون و گروهش در اجرای این قطعه زیاد موفق نبودند.

از عشق ساخته ی سهراب پورناظری قطعه ی بی کلامی بود که در بین آن حسین رضایی نیا و آیین مشکاتیان هر کدام به صورت انفرادی تکنوازی داشتند. پس از اضافه شدن گروه آخر و اجرای قطعه ی درون آینه ( حسین منزوی) ، تهمورث پورناظری یک تکنوازی تار انجام داد و بعد از آن نوبت به چرا رفتی رسید…

چرا رفتی اجرا شد و همایون باز هم نشان داد که هنوز هم برای این موسیقی همایون است ، این اجرا شاید یکی از بهترین اجراهای چرا رفتی بود و گواه آن غیر از اشک های من اشک های چند تن از بقل دستی ها و جلویی ها و پشت سری های من بود و ….

 در نهایت امشب شبی خوب و به یادماندنی بود و این را می توان از تشویق های بی امان مخاطبان فهمید … در آخر هم قطعه ی دل به دل یک بار دیگر نیز اجرا شد وکنسرت امشب هم به پایان رسید.

تهیه و تنظیم گزارش : امیر ابراهیم زاده

# در ادامه از نگاه لنز «علیرضا زندیه» به تماشای این کنسرت بنشینید .

# اختصاصی از پایگاه خبری تحلیلی گراموزیک