گروه «شمس» در شب چهارم فستیوال موسیقی تهران در عمارت مسعودیه هنرنمایی کردند .

گـراموزیک : دیشب در عمارت مسعودیه غرق در روشنی نور ماه ، گروه شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری برای دوستداران خود نواختند، خواندند  و باز هم نواختند.. حال آنکه نوای تنبور در زیر نور ماه حالی دوچندان داشت و این شایدمزیت اصلی فستیوال موسیقی تهران است که در فضای آزاد ، موسیقی ونوایی را بشنویم که در تک تک ذرات خود آبستن این حس و حال بی نظیر است.

کنسرت دیشب در دو بخش بداهه نوازی و موسیقی تنبور برگزار شد . در بخش اول تهمورث و سهراب پورناظری «تنبور» به علاوه ی آیین مشکاتیان « کوبه ای » و حسین رضایی نیا «دف» به بالای سن آمدند و نواختند . تهمورث آغاز گر این بخش بود و کم کم سهراب به او اضافه شد و همینطور در قسمتی دف وساز کوبه ای هم به جمع آنها پیوستند…. قطعه ای که چنان دلربا و زیبا بود که حضار چنندین بار نتواستند که جلوی احساسات خود را بگیرند و برای آن بالای سنی ها دست نزنند…

در قسمتی سهراب به تکنوازی می پرداخت و در قسمتی دیگر تههمورث و در بخشی حسین رضایی نیا اما بعد از این تکنوازی ها ادغام نوای ساز ها بی نهایت دلنشین و زیبا بود.

با پایان یافتن بخش اول گروه با موسیقی متن تشویق مردم پایین رفتند و بعد از چند دقیقه صف گروه شمس تشکیل شد و با سرپرستی کیخسرو پورناظری در راس صف به بالای سن آمدند و تا دقایقی تشویق ها ادامه داشت و ادامه داشت و ادامه …

در بخش دوم گروه پیش درآمد افسانه تنبور را نواختند ( ساخته کیسخرو) و پس از آن سهراب در نقش خواننده ظاهر شد و با همراهی نغمه تجدد ( همخوان )  شروع به خواندن اولین تصنیف این کنسرت کرد … (( افسانه دل ساخته کیخسرو _ شعر مولانا ))

(( مرغ دل )) تصنیف بعدی که ساخته ی سهراب پورناظری بر غزل مولانا یود در این بخش آیین مشکاتیان ( یادگار استاد پرویز مشکاتیان) به نواختن کوزه پرداخت و مورد تشویق حضار قرار گرفت.

تصنیف بعدی  (( دلبر )) نام داشت ساخته کیخسرو _ شعر از نور علیشاه _اما قبل از اجرای این تصنیف استاد کیخسرو پورناظری شروع به تکنوازی تنبور کرد که مخاطبان را غرق نوای ساز خود کرد…

و اما آخرین تصنیف (( یار یار)) نام داشت که شعر از مولانا و آهنگ از سهراب بود. تصنیف عجیب و غریب و ناب که تماما لباسی بود که فقط بر تن سهراب پور ناظری می نشست.

اما با این همه حسن و نیکی این اجرا نباید از یک موضوع گذشت که کمی باعث شد ما زیادی خوش به حالمان هم نشود وآن هم نبود یک خواننده ی منطبق با تعاریف خوانندگی بود … در این که صدای سهراب پور ناظری گرم و آماده است شکی نیست اما چنین موسیقی ناب و پرقدرتی چنان خواننده ی پر قدرت را می طلبد که جای خالی آن عمیقا به چشم میخورد و همچنین با عدم هماهنگی چندین و چند باره یهمخوان در بین اجرا این خلاء بیشتر و بیشتر پر رنگ می شد.

در آخر نیز گروه در سیل تشویق مردم دوباره روی سن بازگشتند و قطعه ی معروف مردان خدا را اجرا کردند و این شب را هم به دفترچه ی نازک خاطرات جشنواره موسیقی تهران اضافه کردند.

تهیه و تنظیم گزارش : امیر ابراهیم زاده

در ادامه از زاویه لنز «علیرضا زندیه» نگاهی به این کنسرت داشته باشید .

# اختصاصی از پایگاه خبری تحلیلی گراموزیک