«حبیب» بازیچه دست چپ و راست!!!

پارس نوا: «حبیب محبیان» خواننده، ترانه سرا، آهنگساز و نوازنده ایرانی که کمتر از ۱۰ روز از مرگ ایشان می گذرد، در سال ۱۳۸۸ با وعده هایی که در دولت وقت به وی داده شد، پس از نزدیک به ۳۰ سال دوری از وطن به امید تولید آلبوم و اجرای کنسرت به ایران بازگشت.

در حالی که مجوز هیچ گونه تولید آلبوم و برگزاری کنسرت به حبیب داده نشد، وی با تولید چند قطعه از جمله «محکوم» با همخوانی «سمیر زند» که بسیار شنیده شد،  فعالیت هنری خود در کشورش را ادامه داد.

حضور چند ساله جبیب پس از انقلاب در ایران فقط به حضور در چند مراسم و چاپ کتاب «مرد تنهای شب» که برگزیده آثار و ترانه های وی بود، منتهی شد و مرد تنهای شب، چند سالی را تنها در رامسر گذراند و پرکشید.

صبح روز جمعه ۲۱ خردادماه ۹۵ خبری مبنی بر فوت «حبیب محبیان» دست به دست در فضای مجازی می چرخید تا اینکه این خبر تاسف بار تایید شد و جامعه موسیقی را در غم و اندوه فرو برد.

 اگر از اتفاقات و خانه نشینی حبیب قبل از فوتش، برخورد نامناسب مسئولین با مسئله فوت حبیب، عدم برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری درخور این هنرمند، عدم حضور چشمگیر هنرمندان در مراسم هفتم حبیب و … بگذریم، اتفاقات روزهای اخیر جناح چپ و راست جای تعجب دارد!!!

مسئله حضور حبیب در ایران که خود متاثر از مسائل جناحی سیاسی بود، در کنار اتفاقات اخیر، کمی قابل تامل است. خبرگزاری فارس، در روز گذشته با درج خبری مبنی بر متن درخواست حبیب از محمود احمدی نژاد که برای اوّلین بار منتشر می شد، پرده از متن این نامه برداشت. متن این نامه از اینجا قابل دسترس است.

پس از درج این خبر، روزنامه شرق در چاپ امروز خود این نامه را شایعه دانسته و از قول محمد؛ فرزند حبیب نوشته: «پدرم هرگز به احمدی نژاد نامه ننوشت!» بلافاصله خبرگزاری فارس دست به کار شد و تصویری از متن نامه حبیب با امضای پاراف شده احمدی نژاد را منتشر کرد و نوشت: «با توجه به تلاش فراوان برخی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب مبنی بر تکذیب نامه حبیب محبیان به محمود احمدی‌نژاد» تصویر این نامه را منتشر کرده است.

حال با صرف نظر از تایید یا تکذیب این نامه، این کش و قوس های جناحی در مورد هنرمندی که با جسم بی جانش هم بی مهری شد، جای هیچ توجیهی ندارد و به جای مسائل این چنینی باید فکری کرد تا با هنرمندانمان آن طور که در شانشان است و البته در دوران حیاتشان برخورد شود.

منبع: اختصاصی پارس نوا – نویسنده: فرشاد ماهرانی