گزارش متنی و تصویری «گراموزیک» از کنسرت شیپور صلح در تهران

گراموزیک : شب گذشته شیپور صلح با آهنگسازی علی قمصری صدای محمد معتمدی و رهبری بردیا کیارس در تالار وحدت اجرا شد.

این کنسرت در دو بخش برگزار شد

قبل ار شروع بخش اول علی غضنفری روی سن آمد و چند کلامی درباره ی چرایی شیپور صلح و رساندن صدای آزادی ونوای صلح و آرامش از سمت ایران به تمام جهان گفت و پس از آن شعری از خود خواند و گفته ای از کورش بزرگ و در میان تشویق حضار از سن خارج شد.

گروه ارکستر وارد شدند و پس از آنها محمد معتمدی بردیا کیارس و شروین مهاجر به بالای سن آمدند و نغمه زنانه را اجرا کردند…. قطعه مخصوص سازهای زهی بود و ترکیب ویلن و ویلنسل وکمانچه تصویری بدیع از حال و هوای صحرا و آرامش سالیان سال نداشته ی جهان برایمان ساخت.

پس از آن گروه کر آوازی تهران به همراه محمد معتمدی وارد شدند و قطعه ی بدرود با بدرود با شعری از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی اجرا شد …. (( ندانم کجا میکشانی مرا … )) ضعف در صدابرداری یا تنظیم ویا معتمدی باعث شده بود که از کل این قطعه فقط همین نیم خط قابل فهم باشد و مابقی شعر و آواز چنان در دریای ویلن و ویلنسل و … غرق شده بودند که گویی هیچ وقت خیال رهایی و بیرون آمدن نداشتند.

قطعه در نهایت نامرادی ما به پایان رسید . شروین مهاجر و گروه کر بیرون رفتند و همایون نصیری ، کامران منتظری و علی رحیمی  به علاوه علی قمصری وارد شدند. در ابتدا تک نور موضعی بر علی قمصری تابید و شاهد تکنوازی تار او شدیم و چسبیده به آن قطعه ی هذیان اجرا شد . با شعری از علی غضنفری …. اینبار شاید با بیرون رفتن گروه کر این اتفاق افتاد که  ما تمام و کمال صدای معتمدی و شعر را بشنویم اما تیره بختی اینجا بود که شعر چنان ضعیف بود که دگر سودای شنیدن شعر را از سرمان بیرون کنیم و به هر چه که هست قانع باشیم.

باید اعتراف کرد که فضای هر ارکستر طوری طراحی شده که اگر بدترین قطعه ی ساخته شده ی جهان را به بدترین شکل ممکن هم اجرا کنیم باز عده ای هستند که در آخر برایمان دست بزنند و حتی ته دلشان آن را دوست داشته باشند.

… و اما (( یاد دور دست )) ورق را برگرداند … اعجاز کلام حسین منزوی موسیقی و تار دلنشین قمصری اجرای درست و بی نقص معتمدی و گروه ارکستر باعث شد که گرد دلخوری بتکانیم و یکدل شویم با اجرا و اجزایش..

حقیقت امر این است که شیپور صلح پر مدعای ما متشکل از بهترین هاست … ترکیب کیارس معتمدی قمصری مهاجر سرایی هنجنی نصیری گروه آوازی تهران و غیره و غیره ، همانقدر که اشتیاق آمدن به کنسرت در ما ایجاد میکنند انتظار ها را هم لاجرم افزایش می دهند.

با آمدن گروه سازهای بادی و پویا سرایی قطعه ی شیپورصلح اجرا شد که شاید بتوان گفت نقطه ی اوج این کنسرت بود … همه چیز عالی بود … تار قمصری گروه سازهای بادی کوبه ای و خاصه دف علی رحیمی و …

در راند بعدی پاشا هنجنی وارد شد و بعد از یک تک نوازی هچل هفت حال تمام قطعه های قبل را ازمان گرفت … جدال و شاخ و باد اجرا شد و پس از آن همزاد با شعری از استاد هوشنگ ابتهاج که ضعف در صدابرداری چنان توی ذوق زد که بعد از آنتراکت ۱۵ دقیقه ای و برگشتن مردم به تعداد صندلی های خالی سالن به طور چشمگیر اضافه شد.

در بخش دوم

معتمدی قمصری نصیری و منتظری بالای سن آمدند.

تک نوازی قمصری و خواندن چندین بیت به صورت آواز از شاعران مختلف و بعد اجرای تصنیف نوا که اگر از ضعف صدا چشم پوشی کنیم دلچسب بود.

پس از گروه ارکستر به همراه شروین مهاجر وارد شدند و قطعه ی بی کلام او از جنگ خسته است اجرا شد که باعث شد خوشحال باشم از اینکه سالن را ترک نکردم و بهانه باشد برای سوزاندن دل علیرضا زندیه ( عکاس ) که زودتر رفته بود امال با تکنوازی همایون نصیری اجرای قطعه ی آریایی میهن شعر ضعیف  غضنفری آهنگسازی ضعیف تر قمصری  و اجرای ضعیف تر از تر معتمدی و ارکستر تمام نقشه هایم نقش بر آب شد .

در آخر هم با اجرای دوباره ی (( او از جنگ خسته است )) و تشویق حضار ، این کنسرت دو ساعت و نیمه تمام شد و مخاطبان در دو خیل (( لبخند زنان )) و (( اخم کنان )) راهی خانه هاشان شدند.

تهیه و تنظیم گزارش : امیر ابراهیم زاده

در ادامه به تماشای این برنامه از نگاه لنز «علیرضا زندیه» بنشینید

منبع : پایگاه خبری تحلیلی گراموزیک