وحید تاج: رسالتم اجرای هنر است، نه انتقاد

پارس نوا: وحید تاج را امروز بسیاری از مردم ایران می‌شناسند. با وجود کارهای درخورتوجهی که او در سال‌های گذشته انجام داده شاید بتوان ادعا کرد یکی از دلایل مهم معرفی او به جامعه ایرانی حضور مداومش در تلویزیون است. او در سال‌های اخیر توانسته علاوه بر خواندن تیتراژ برخی سریال‌ها، با حضور در برنامه‌هایی چون نغمه‌ها، رادیو هفت، گل برگ و خواندن تصنیف‌های شاد و امروزی توجه کسانی را هم که ممکن است علاقه‌مندان ساز و آواز نباشند به سمت خود جلب کند. تاج در جشنواره سی‌ودوم موسیقی فجر با گروه خنیاگران مهر در تالار وحدت به روی صحنه رفت. خنیاگران مهر گروهی است که تمام نوازندگان آن را در جشنواره سی‌ودوم بانوان هنرمند ایرانی تشکیل می‌دادند. با تاج درباره این همکاری گفت‌وگو کرده‌ایم:

به‌ نظر شما، حضور در جشنواره موسیقی فجر اتفاق خوبی است؟

جشنواره فجر در بخش موسیقی سالیان‌سال است که برگزار می‌شود. برگزارکنندگان این جشنواره برای این اتفاق فرهنگی زحمات زیادی می‌کشند، بنابراین من فکر می‌کنم باید از همه دست‌اندرکاران این حرکت تشکر و قدردانی کنم. به هر صورت فکر می‌کنم هر هنرمندی از حضور در چنین اتفاق فرهنگی استقبال کند.

درباره اجرای گروه خنیاگران مهر که شما خواننده آن بودید هم برای‌مان بگویید؟

اجرایی که ما در جشنواره داشتیم با گروه خنیاگران مهر اتفاق افتاد. آهنگسازی این گروه را آقای بهزاد عبدی برعهده داشتند و خانم نیوشا بریمانی، سرپرست اجرای ما بودند. رپرتوار این اجرا مربوط به قطعاتی بود که آقای عبدی ساخته‌اند و بانوان نوازنده با هنرمندی این آثار را اجرا کردند.

در مجموع سطح کیفی اجرای خودتان در گروه خنیاگران مهر و همراهی با بانوان نوازنده در این اجرا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در ابتدا باید از فرصت محدودی که برای حضور در جشنواره فجر داشتیم، برای‌تان بگویم. با توجه به فاصله زمانی کوتاهی که گروه ما تا زمان برگزاری جشنواره داشت، جلسات کمی برای تمرین داشتیم و البته فشردگی کارمان واقعا زیاد بود. اما به خاطر علاقه شخصی که به آقای عبدی دارم و فکر می‌کنم هنرمند توانا و انسان شریفی هستند با آثارشان ارتباط خوبی برقرار کردم. البته یکی دو قطعه از این آثار را خودم قبلا خوانده بودم و مابقی را هم دوست داشتم و توانستم با نوع کارها ارتباط خوبی برقرار کنم. از سوی دیگر توانستم ارتباط خوبی با آقای عبدی و هنرمندان فعال در گروه خنیاگران مهر برقرار کنم و بر همین اساس گمان می‌کنم ما اجرای خوبی را در جشنواره موسیقی فجر در دوره سی‌ودوم پشت سر گذاشتیم. مردم هم از ما استقبال خوبی کردند که واقعا مایه خوشحالی بود.

به‌نظر خودتان وحدت به لحاظ ظریفیت و امکانات سخت‌افزاری برای اجرای شما مناسب بود؟

بله. تالار وحدت جزو بهترین سالن‌های ایران است و من فکر می‌کنم بهترین سالن برای اجرای موسیقی است. البته فقط باید از یک نکته هم صحبت کنم. متاسفانه اجرای ما با حدود ٢ساعت تأخیر اجرا شد که در ابتدا نگران‌کننده به‌نظر می‌رسید اما خوشبختانه مردم عزیز با صبر و حوصله تا پایان اجرا در سالن ماندند و ما را شرمنده خودشان کردند. اجرای کنسرت ما با این تأخیر تقریبا تا پاسی از شب به طول انجامید.

علت تأخیر در اجرای شما چه بود؟

ظاهرا اجراهایی که ابتدای روز آغاز شده بود هرکدام با کمی جابه‌جایی آغاز شد و همین موضوع باعث شد تاخیرها برای تحویل سالن روی هم جمع شود و نوبت به اجرای ما که رسید حدود دو ساعت جابه‌جایی در زمانی که در ابتدا اعلام کرده بودند، پیش بیاید.

اگر قرار باشد به‌عنوان یکی از فعالان در عرصه موسیقی ایرانی، پیشنهادی را برای برگزاری هرچه بهتر جشنواره فجر در سال‌های آینده مطرح کنید، چه خواهید گفت؟

به هرحال کارکردن در عرصه موسیقی در این مملکت خیلی سخت است و کسی که قرار است در این راه به انجام فعالیت فرهنگی مشغول شود، باید موانع زیادی را پشت‌سر بگذارد. این موانع حتی در جشنواره فجر هم برای هنرمندان و برگزارکنندگان وجود دارد و ما خودمان را برای همه آنها آماده کرده‌ایم. همین جا از آقای نوربخش به‌عنوان دبیر جشنواره دوره سی‌ودوم تشکر و قدردانی می‌کنم چون زحمات زیادی برای برگزاری هرچه بهتر جشنواره در این دوره کشیدند. البته آقای نوربخش سال‌های‌سال است که برای موسیقی ایران زحمت می‌کشند و برای رشد و اعتلای این هنر ارزنده کوشش می‌کنند. من از همه کسانی که در جشنواره حضور داشتند و برای برگزاری هر چه بهتر این اتفاق مهم فرهنگی تلاش کردند هم باید تشکر کنم.

چه‌چیزی را به‌عنوان ایراد اصلی جشنواره امسال می‌دانید؟

من انتقادی به ذهنم نمی‌رسد تا بخواهم آن را مطرح کنم. رسالت من این است که هنرم را انجام دهم و بروم. همیشه موانع در کشور ما وجود داشته و هنر موسیقی با مشکلات مختلفی در ایران روبه‌رو بوده است. به هر صورت این مشکلات باید با کمک هنرمندان و مسئولان رفع شود. به نظر من شاید بتوان ساخت سالن‌های بیشتر را به‌عنوان یک پیشنهاد مطرح کرد. با این توضیح اگر بنا به طرح اشکالی هم باشد مربوط به مدیریت جشنواره در این دوره یا دوره‌های قبل نیست.
مسأله بسیار ریشه‌ای‌تر و اساسی‌تر از اینهاست. ما تعداد سالن‌های استانداردی که برای اجرای گروه‌های موسیقی در کشور داریم به اندازه‌ای که باید باشد نیست و همین مسأله موانع و مشکلاتی را پیش می‌آورد. تعداد گروه‌های باکیفیت در کشور ما در رشته موسیقی کم نیستند اما فقط سه چهار سالن در تهران وجود دارد که می‌تواند پاسخگوی نیاز موسیقی باشد. با وجود تعداد هنرمندان زیاد و سالن‌های محدود رفع موانع موجود به جز با احداث و اختصاص سالن‌های بزرگتر، بیشتر و باکیفیت‌تر برای موسیقی غیرممکن است. از سوی دیگر برقراری عدالت در توضیح امکانات برای هنرمندان مختلف در رشته موسیقی یکی از ملزوماتی است که می‌تواند به کاهش نگرانی‌ها کمک کند. انتظار این است که همه هنرمندان با سطح هنری مشخص امکان استفاده از امکاناتی مثل سالن‌های درجه یک را برای اجرای هنرشان در اختیارداشته باشند.

باتوجه به سابقه حضور در فستیوال‌های مختلف در سطح جهان، جشنواره فجر تا چه اندازه به فلسفه برگزاری جشنواره‌ها در سطح جهان وفادار است؟

من تاکنون در فستیوال‌های مختلفی در خارج از کشور شرکت کردم. با این توضیح فلسفه جشنواره‌ها در سراسر دنیا به نظر من برقراری یک هفته فرهنگی در مورد نوعی از هنر مثل موسیقی، تئاتر، مجسمه‌سازی و… یا با محوریت رشته‌های مختلف هنری است. همان‌طور که از اسم جشنواره پیداست این اتفاق فرهنگی یک جشن است. مردم در طول برگزاری جشنواره‌ها به محل برگزاری فستیوال می‌آیند تا انواع مختلف هنری را از کشورها، ژانرها و گونه‌های مختلف ببینند. در ایران هم علاوه بر فجر ظاهرا جشنواره‌های دیگری درحال برگزاری است. البته ممکن است این جشنواره‌ها زیرمجموعه یا مرتبط با جشنواره فجر باشند یا به شکل مستقل برپا شوند. به نظر من هرچقدر اجراها از مقیاس کیفی و کمی بالاتری برخوردار باشد، مردم نسبت به هنر سرزمین‌شان(در این‌جا موسیقی) احساس بهتری خواهند داشت. به‌هرحال این جشنواره‌ها می‌توانند به فرهنگ کشور کمک کند.

به‌ نظر شما چیدمان امکانات جشنواره فجر برای گونه‌های مختلف موسیقی فارغ از تعلق‌شان به ژانرهای گوناگون عادلانه و برابر بوده است یا خیر؟

به‌نظر من پاسخ این پرسش را باید مسئولان امر بدهند. راستش را بخواهید من صلاحیت پاسخ به این سوال را ندارم اما فکر می‌کنم مردم ما به انواع موسیقی احتیاج دارند و همه گونه‌های هنر را دوست می‌دارند. با این توضیح نمی‌توان انتظار داشت که همه توجه‌ها صرفا به نوع خاصی از موسیقی باشد. من فکر می‌کنم باید در همین حد اظهارنظر کنم.

منبع : روزنامه شهروند