سبک محسن چاوشی!

پارس نوا: چند ساعت قبل از انتشار ترانه «خداحافظی تلخ» محسن چاوشی، موجی از انتظار،  بین طرفداران و علاقه مندان این خواننده فرا گرفته بود.

بگذارید چند سال به عقب برگردیم؛ سال های ۸۲-۸۳ زمانی که چاوشی در ابتدای مسیر هنری خود قرار داشت؛ محسن چاوشی از همان سال ها علاقه ای ویژه به استفاده از اشعار خاص و کلاسیک در آهنگ های خود داشت. جدای از ترانه های «امیر ارجینی» و «حسین صفا» که در سبک خود خاص بودند، اشعاری جالب در کارهای چاوشی دیده میشد که شاید کمتر هنرمندی حتی توانایی آهنگسازی برای این اشعار و خواندن آنها را داشته باشد.

• به طور مثال، در سال ۱۳۸۳ با انتشار آلبوم «نفرین» و ترانه «مرگ»، چاوشی یکی از توانایی های خود را به همگان نشان داد. ترانه «مرگ» که با نام «چه کسی» هم شناخته می شود، قسمتی کوتاه از قصیده بلند «آبی خاکستری سیاه» که سروده «حمید مصدق» است، می باشد.

چه کسی خواهد دید

مردنم را بی تو

گاه می‌اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می‌گوید

آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی

روی خندان تو را کاشکی میدیدم

شانه بالا زدنت را بی قید

و تکان دادن دستت که مهم نیست زیاد

و تکان دادن سر.

چه کسی باور کرد

جنگل جان مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد؟

میتوانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می‌بخشی

چه کسی خواهد دید

مردنم را بی تو

گاه می‌اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می‌گوید

• سال ۱۳۸۸ و انتشار آلبوم «ژاکت» و ترانه «لولای شکسته»: آلبومی که در ابتدا انتقاد طرفداران چاوشی را برانگیخت. یکی از دلایل آن انتقادها وجود قطعه «لولای شکسته» بود که در ابتدا شعری نامفهوم به نظر می رسید ولی به مرور زمان همین اثر شروع حرکت چاوشی به سمت اشعار این سبکی بود. ترانه «لولای شکسته» منتخبی از ابیات مجموعه شعر «بانو و آخرین کولی سایه فروش» سروده «کیکاووس یاکیده» می باشد.

لولای شکسته ی در را عوض می کنم

در را باز می کنم می گویم بانو

 خوش آمدی ، خوش آمدی

اگر نبودی در را می بندم

و هی دوباره باز می کنم

آی بانو ، بانو ، بانو جان ، فقط همین

آی بانو ، بانو ، بانو جان ، فقط همین

آی بانو شوخی نکن ، چشم خسته

بسته می شود ، قلب خسته می ایستد

• قطعه «توبه نامه» با نام دیگر «کلید استجابت»؛ آهنگی که قبل از انتشار آلبوم «یه شاخه نیلوفر» ساخته و پخش شد و مجدداً در سال ۹۳ در قالب آلبومی غیر رسمی با نام «منو از یاد ببر» توسط افرادی سودجو منتشر شد. این اثر سروده مرحوم «محمدحسن فرحبخشیان» متخلص به «ژولیده نیشابوری» می باشد.

دلت را خانه ی ما کن مصفا کردنش با من

به ما درد خود افشا کن مداوا کردنش با من

بیافشان قطره ی اشکی که من هستم خریدارش

بیاور قطره ی اخلاص دریا کردنش با من

به ما گو حاجت خود را عجابت میکنم آنی

طلب کن هرچه میخواهی مهیا کردنش با من

بیا قبل از وقوع مرگ روشن کن حسابت را

بیاور نیک و بد را جمع منها کردنش با من

اگر درها به رویت بسته شد دل بد مکن بازآ

در این خانه دق الباب کن واکردنش با من

بیافشان قطره ی اشکی که من هستم خریدارش

بیاور قطره ی اخلاص دریا کردنش با من

اگر گم کردی ای دل کلید استجابت را

بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من

اگر عمری گنه کردی مشو نومید از رحمت

تو نامه توبه را بنویس امضا کردنش با من

یکی دیگر از این دست ساخته های قدیمی چاوشی ترانه «دلگیرم» سروده «اسلام ولی محمدی» می باشد.

• آلبومی که طرفداران چاوشی خیلی انتظارش را کشیدند؛ آلبوم «من خود آن سیزدهم» که مراحل تولید آن ۵ سال به طول انجامید سرانجام در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و دو روز بعد، آلبوم برای تیراژ دوم رفت. آلبومی که سبک های مختلفی از جمله پاپ، الکترونیک،هاوس، بلوز و … را در خود جای داده بود، شامل غزل ها و قصایدی از وحشی بافقی، مولانا، باباطاهر، شهریار و خیام می باشد. با انتشار این آلبوم، چاوشی به تنهایی در قله این سبک موسیقی قرار گرفت.

ترانه «این بود زندگی» سروده مرحوم «حسین پناهی» و ترانه های «برقص آ» و «قلاش» از اشعار «مولانا» دیگر آثار منتشر شده چاوشی پس از آلبوم من خود آن سیزدهم می باشد.

• پروژه شهرزاد؛ اوّلین آهنگی که چاوشی برای سریال «شهرزاد» ساخت، ترانه «همخواب» با شعری از «وحشی بافقی» بود که این آهنگ در هر نقطه و مکانی شنیده میشد. در ادامه سریال شهرزاد، قطعه «افسار» با شعری از «پریناز جهانگیر عصر»(در ابتدا شاعر این اثر «شهریار» معرفی شده بود) منتشر شد و آخرین قطعه منتشر شده در سریال شهرزاد که در سبک خاص چاوشی است، قطعه «خداحافظی تلخ» از سروده های «فاضل نظری» می باشد.

انتظاری که برای پخش قطعه «خداحافظی تلخ» گفته شد، حاصل چندین سال تجربه و پافشاری محسن چاوشی در استفاده از اشعار کلاسیک می باشد. پافشاری در این زمینه منجر به پدید آمدن سبکی به اسم «سبک چاوشی» در بین عامه مردم شده است. برای قشر جوان جامعه که شاید حتی ۱ بار هم اشعار شهریار و وحشی و مولانا و … نخوانده باشند، چاوشی دلیلی شده است که بارها این اشعار را گوش دهند.

انتظار طرفداران چاوشی برای انتشار آلبوم «امیر بی گزند» هم ادامه دارد. آلبومی با اشعار بزرگان این سرزمین؛ مولانا و سعدی، ترانه سرای قدیمی آثار چاوشی؛حسین صفا و شعرایی از جمله علی اکبر یاغی تبار و پدرام پاریزی که به گفته خود محسن چاوشی، بهترین آلبومش می باشد، در ادامه همان سبک به اصطلاح سبک چاوشی است. حال باید به انتظار بنشینیم و ببینیم، آلبومی که قرار بود سال ۹۴ منتشر شود، چه مدتی طرفداران چاوشی را منتظر می گذارد و آیا انتظارات را برآورده خواهد کرد؟!

منبع: اختصاصی پارس نوا