در گفتوگو اختصاصی پارس نوا با «اشکان آبرون»

نوازنده و تنظیم کننده نام آشنای موسیقی کشور

+تحصیل, درست گوش دادن و تحلیل کردن ساخته های آهنگسازان خوب و برجسته ی جهان است. 

+نوازنده ها مجبورند به شکلی فعالیت کنند که به کمک زندگی واقعیشان بیاید نه رویاهایشان.

+در آلبوم «نگاه» محسن یگانه, هدف ایجاد فضایی متفاوت بود.

+در ایران موسیقی راک به معنایی واقعیش وجود ندارد. 

+تمام جذابیت «کامنت» به این موضوع است که تنظیم کننده ای وجود ندارد. 

پارس نوا:  برای اولین بار با او تلفنی صحبت میکنم و صحبت از یک قرار ملاقات برای یک گفتوگو در باب فعالیت های اخیرش در جریان است. در همان ثانیه های نخست صمیمیت دلنشینی جای خود را به بحث های کاری می دهد. ولی تنظیم کننده ی قطعات محبوب تو فکر میرم و پرنده «محسن یگانه» , عذاب «بابک جهانبخش» و مسافر پاییزی«مهدی یراحی» و … از روزهای شلوغ کاری خود می گوید و در نتیجه تصمیم بر یک گفتوگو تلفنی میشود. «اشکان آبرون» بی شک یکی از بهترین های تنظیم قطعات اسلو و آرام موسیقی کشور است که پیش تر در زمینه ی نوازندگی به روی استیج سیروان خسروی, میلاد درخشانی و گروه کامنت, هنرخود را به خوبی ثابت کرده است. اخلاق خوب و برخورد بسیار خوبترش از دیگر حسن های این موزیسین جوان و کاربلد بود.

از شروع حرکتتان به سمت موسیقی برای کاربران «گراموزیک» بگویید!

من از سن هشت سالگی به تشویق خانواده ام به سمت ساز و آموزش موسیقی رفتم. حرکت من به سمت موسیقی کاملآ اتفاقی بوده, خواهر و برادر بزرگترم در آن دوره در کلاس های آموزش موسیقی شرکت می کردند و من در موازی با دوره های آموزشی آنها با موسیقی آشنا شدم. بعد ها آن ها موسیقی را رها کردند ولی من بصورت جدی موسیقی را دنبال کردم.

از سن پانزده سالگی موسیقی برایم جدی تر از قبل شد و از همان دوره بیشتر به تنظیم علاقه نشان میدادم. از سال ۸۵ به کنسرواتور تهران آمدم ولی پس از گذشت دو ترم از کنسرواتور انصراف داده و به سمت دغدغه ی اصلی خودم یعنی تنظیم موسیقی رفتم و تحصیل را رها کردم.

چگونه از ساری به استیج تهران رسیدین؟

پس از آغاز تنظیم کنندگی به شکل جدی, به واسطه دوستانی که در شاخه ی های دیگر و مرتبط با موسیقی داشتم با گروهی به اسم «کادانس» آشنا شدم و در نهایت اولین تجربه ی حضور من به روی استیج در جشنواره فجر با گروه کادانس بوده که چند قطعه بی کلام را نواختیم و در آن دوره که جنبه رقابتی داشته رتبه ول را نیز کسب کرده بودیم.

پس از آن از طریق یکی از دوستان که کارگردان ویدئو و تیزر موسیقی بوده با «سیروان خسروی» آشنا شدم. البته آغاز آشنایی من با سیروان تنها رابطه دوستانه بود و بعد ها به همکاری منجر شد.

شما هم نوازنده و تنظیم کننده ی شناخته شده ای هستید. اگر بخواهید فعالیت خودتان را اولویت بندی کنید به چه ترتیبی خودتان را معرفی می کنید؟

نمیتوانم قاطعانه بگویم. فعالیتم در هر یک از دو شاخه بستگی به حالم و شرایط موجود دارد. گاهی تنظیم کنندگی برایم اولویت می شود و گاهی هم نوازندگی ولی در شرایط فعلی بیشتر ترجیح میدهم در حوزه ی تنظیم فعالیت داشته باشم.

حضورتان در آلبوم «نگاه» محسن یگانه نسبت به سایر همکاری هایتان پررنگ تر و شاید یک سروگردن بالاتر بوده. در رابطه با این آلبوم صحبت کنید؟

در همکاری با محسن یگانه از همان نخست به این موضوع توجه داشتیم که بتوانیم فضای جدیدی را رقم بزنیم که خیلی دور از سلیقه ی مخاطبین یگانه نباشد. فضایی که در کنار مورد پسند قرار گرفتن مخاطبین محسن, مخاطبین جدیدی را به دایره شنوندگان وی اضافه کنیم. امیدوارم موفق بوده باشیم.

در طی سالهای گذشته موسیقی ایران به شدت تحت تاثیر موسیقی هایی همچون ترکی و یونانی بوده. تنظیم کننده تا چه اندازه میتواند در این جریان تاثیر گذار باشد؟

از نگاه من, فکراولیه یک اثر را آهنگساز شکل میدهد و تنظیم کننده گاهی این فکر را تقویت میکند و گاهی فکری جدید را به اثر اضافه می کند ولی نمیتواند مسیر کلی موسیقی را تغییر دهد. وقتی کاراکتر یه موزیک, ترکی شکل گرفته باشد تنظیم کننده نمیتواند آن را به یک موسیقی جَز تبدیل کند.

برای رسیدن به یک فرم استاندارد باید به فکر و زیباشناسی آهنگساز پایبند بود و همچنین باید به زیباشناسی موسیقی توجه کرد. هم آهنگ و هم تنظیم باید فضای نزدیک به هم را دارا باشند تا فضای حسی اثر حفظ شود و تنها استایل و تکنیکال شدن موسیقی به تنهایی کافی نیست.

نوازنده چقدر در این جریان ترکی تاثیرگذار است؟

یک دسته از نوازنده ها فقط تکنیسین هستند و دسته ای دیگر با نواختنشان فکر تازه ای به اثر تزریق می کنند. طبیعتآ ترجیح داده میشود با دسته ای از نوازنده ها همکاری کنیم که قدرت حس بخشیدن داشته باشند.

متاسفانه برخی از دوستان نیز تنها نوازنده ی سبک ترکی هستند یا محدود به یک فضای خاص. باید اتفاقی رقم بخورد که نگاه پاپیولار از موسیقی ترکی, عربی و یونانی و… فاصله بگیرد تا به فضای پاپ جهان نزدیک شویم.

تحصیلات چقدر میتواند به این چرخه و نزدیک شدن به موسیقی استاندارد کمک کند؟

از نگاه من, تحصیل, درست گوش دادن و تحلیل کردن ساخته های آهنگسازان خوب و برجسته ی جهان است. متاسفانه بسیاری از نوازنده ها و موزیسین ها به این بخش بها نمیدهند در نتیجه موسیقی درگیر کلیشه و تکرار میشود و در نهایت هیچ فکر جدیدی بوجود نمی آید. تا زمانی تغذیه مناسب به موسیقی نداشته باشیم ایده و فکر جدیدی بوجود نخواهد آمد.

دغدغه ی اصلی نوازنده ها در ایران چیست؟ وضعیت درآمدها در موسیقی چگونه است؟

هر نوازنده برای دیده شدن نیاز به یک خواننده شناخته شده دارد. حتی گاهی مجبور است در ژانری بنوازد که هیچ ربطی به سبک موسیقی خودش ندارد این موضوع بزرگترین مشکل در دنیای نوازندگی است. این فرآیند تنها به خاطر نبود امنیت شغلی و بیمه در موسیقی اتفاق میفتد, نوازنده تا به یک سقف درآمد قابل قبول نرسد که حداقل با کمک آن تکلیف زندگی اش مشخص شود نمی تواند در مسیر کاری اش اقدام به حرکت جدیدی کند پس انتشار آلبوم انفرادی و یا حتی کنسرتی به این حالت میتوان گفت بعید است. نوازنده ها مجبورند به شکلی فعالیت کنند که به کمک زندگی واقعیشان بیاید نه رویاهایشان.

بحث مالی همیشه یکی از دغدغه های نوازنده بوده و موضوع سهم خواننده با دیگر ارکان گروه همیشه نقد می شود؟

مقایسه درآمد خواننده با نوازنده اشتباه بزرگی است. در خارج از ایران هر نوازنده با توجه به توانایی هایی که از خود به روی استیج نشان می دهد حقوق دریافت می کند. که با کمک آن زندگی خود را اداره می کند. متاسفانه در ایران همچین شرایطی در جریان نیست حتی نوازندگانی که در رتبه ی A هستند نیزهیچ امنیت شغلی ندارند.حتی گاهی میتوان گفت نوازندگان در ایران هیچ هویتی ندارند. باید بپذیریم اگر سیروان و یا بابک جهانبخش و فرزاد فرزین و … را از موسیقی ایران حذف کنیم دیگر نوازنده معنایی پیدا نمی کند البته این در رابطه ای مستقیم با کم کاری دوستان نوازنده با فعالیت شخصیشون قرار دارد که هویت موسیقیایی خود را ثبت نکرده اند.

در یکی از مصاحبه های اخیر خود اشاره کرده بودین, ترجیح میدهم به روی استیج موسیقی پاپ نروم. دلیلش چیست؟

همچین جمله ای را با این مفهوم نگفتم. مطمعنآ منظورم به این مطلب بوده که ترجیح میدهم تمرکزم را به روی تنظیم قطعات قراردهم. در بخش نوازندگی نیز تصمیم دارم تا زمان یک پیشنهاد مناسب هم از لحاظ مالی و هم تمامی گزینه های دیگر این حوزه به روی استیج نروم.

در سریال «شوخی کردم» ساخته مهران مدیری حضور داشتید. در هم تنیدگی موسیقی با سینما را چقدر موثر میبینید؟

در پروژه سریال «شوخی کردم» آرون حسینی با من تماس گرفت و موضوع حضور در این برنامه را مطرح کرد و در نهایت با آرون و آرش سعیدی در این پروژه همکاری کردیم ولی زمان پیوستن ما دو تا از قطعات توسط آرون ساخته شده بود و بعد یکی از قطعات را من ساختم البته با مشورت آرون و فرهاد مدیری بوده. این قبیل اتفاق ها موثر بوده و هست ولی با این شرط که پیوسته و ادامه دار باشد در غیر اینصورت خیلی زود فراموش میشود و به نوعی همان تاثیری که داشته را نیز از دست می دهد.

موسیقی راک را در ایران چگونه ارزیابی می کنید؟

در ایران موسیقی راک به معنایی واقعیش وجود ندارد. تعدادی خواننده ی پاپ وجود دارد که اشتباهآ به آنها گفته می شود راک استار! . حمایتی هم از این سبک نمیشود. حتی رسانه ها هیچ توجهی به این سبک موسیقی ندارند. رسانه ها میتونند کلیشه سازی کنند و با تبلیغات صحیح تفکرات مردم و سلیقه ها را تغییر بدهند.

آلبوم جدید «کامنت» در چه مرحله ای است؟زمان زیادی از انتشار آلبوم قبلی می گذرد.

خیلی از عوامل بر دیر آماده شدن این اثر تاثیر داشته است. کار گروهی همیشه سخت بوده ولی الآن هفته ای چند جلسه ی خیلی جدی در حال کار به روی آلبوم هستیم و اگر با همین پتانسیل ادامه دهیم فکر کنم تا چند ماه آینده حتی آلبوم منتشر بشود. عامل اصلی این تاخیر هم بی انگیزه بودن کل بچه های تیم کامنت بوده.

تنظیم قطعات در گروه کامنت توسط شما انجام می شود؟

تمام جذابیت کامنت به این موضوع است که تنظیم کننده ای وجود ندارد. کیان ترانه و ملودی ها را میسازد سپس در چند جلسه تمرین برگزار میکنیم و کارها اجرا می شود و کلیت آن قطعه بدست می آید. در بخش تولید استودیویی نیز من و کیان ساختار موسیقی را شکل می دهیم با توجه به لاین های موسیقی که بچه ها در جلسات تمرین اجرا کردند. البته در بعضی از قطعات نیما این کار را انجام می دهد.

هر کدام از افراد گروه با اضافه شدن به قطعه با توجه به چهارچوب و سبک موزیک, فکر جدیدی را تزریق می کنند حتی گاهی منجر به تغییراتی در مسیر کلی قطعات نیز می شود.

تهیه و تنظیم گفتوگو: مهدی کیهانی

منبع: اختصاصی پایگاه خبری-تحلیلی پارس نوا